Verslag Summer School Urbino
In drie weken tijd een stoomcursus paleoklimatologie: met dat doel trokken 14 NESSC-PhD’ers naar het Italiaanse Urbino. De ongewone temperaturen van boven de 35 graden plaatsten de lezingen onbedoeld in een nog urgentere context: wat weten we over het klimaat van vroeger, en wat betekent dat voor ons begrip van het huidige klimaat?
De jaarlijkse Urbino Summer School in Paleoclimatology, onder meer gesponsord door het NESSC, werd dit jaar voor de twaalfde keer gehouden en trok meer dan 70 PhD-studenten en ruim 25 topwetenschappers uit binnen- en buitenland. Vanuit het NESSC waren er vier docenten aanwezig.
Het eerste deel van de cursus bestond uit lezingen die de toolbox van de paleoklimatologie uiteenzetten. De nadruk lag hierbij op de gebruikte proxy’s: iets meetbaars, zoals fossielen van eencelligen in aardlagen of de verhouding van zuurstofisotopen in ijskernen, dat gebruikt wordt als indicatie voor iets wat níet meer meetbaar is, zoals de temperatuur. Verschillende deelgebieden van paleoklimatologie kwamen aan bod, zoals paleo-oceanografie (de geschiedenis van de oceanen in het geologisch verleden) en cyclostratigrafie (het herkennen van klimaatcycli in afzettingsgesteentes.
De nadruk van de cursus lag op de integratie van proxygegevens met klimaatmodellen – twee onderzoeksvelden die vaak nog teveel gescheiden zijn.
Op zondag 19 juli stond de excursie naar Gubbio op de planning: een plek waar je onder andere de Krijt-Paleogeengrens kunt zien. De gegevens die de deelnemers daar op verschillende plekken verzamelden konden in de volgende dagen worden geanalyseerd, na een instructiecollege over statistiekprogramma R.
De slotweek van de Summer School was gereserveerd voor case studies: gerichte voorbeelden waarbij de kennis uit de eerdere dagen toegepast werd.
Een van de highlights van de Summer School was het eendaagse Cioppino symposium, waar docenten hun meest recente resultaten presenteerden en studenten konden meepraten over de nieuwste inzichten.
Naast de excursie was er nog meer plek voor eigen inbreng: alle PhD-studenten presenteerden hun onderzoek op posters, en er was veel ruimte voor interactie met elkaar en de professoren. Of zoals cursist Tijn Berends in zijn songtekst over de summer school zo mooi verwoordde: “Just remember, the Earth System is a really complex thing, and it is best looked at from the Bosom Bar!”